Их сургуульд суралцах хугацаандаа цагийг үр бүтээл муутай өнгөрүүлж байсны хар гай жижиг зүйлээс том харагдаж байна даа. Би мэдлэгийн тухай энд ярихыг хүссэхгүй байна. Харин мэддэг зүйлсээ харьцуулж бодлого болгон тавих, ашиглах чадварын тухай ярихыг хүсэж байна. Монгол ардын зүйр үг шиг "Айлаас эрэхээс авдараа уудал" гэдэгтэй тун төстэй болов уу. Хүн ер нь олон зүйлсийг мэдэх гэж ийш тийш үсдэг энэ бол сэргэлэн зан мөн гэхдээ тууштай байх ухааныг энэ тохиолдолд мартваас салбадай болоход тун ойр. Сайн эдийн засагч болох гол шалгуур нь мэддэгээ мэргэн ухаан болгож шимийг нь хүртээх бизээ. Дадлагын хугацаанд мэддэггүй зүйл үнэхээр их байгаа ч мэддэг зүйлсээ мэргэн ухаан болгох тал дээр илүү их анхаарах бодолтой байна. Гэрт минь номын шүүгээнд маш олон ном байгаа боловч түүнийгээ би уншихгүй бас цэгцтэй байлгахгүй бол тэдгээр номын хэрэг гэж юу байхав дээ ямар олон ном хурааснаараа мэргэн ухааныг олох биш. Үүнтэй утга нэг өөрийн мэддэг зүйлсээ бататгах туйлаас хэрэгтэй ажээ. Миний бодлоор далай лам ч юмуу бусад гэгээрсэн хүмүүс бүх зүйлсийн тухай мэдэх гэж шамдаагүй болов уу харин өөрийн хийж буй хүсэж буй зүйлстээ хамгийн ихээр төвөглөрч тэр л өнцгөөрөө ертөнцийг тольдож зөв учир шалтгаан, зөв учигийг олж чаддаг. Иймээс олон жижиг ууланд дээр гарахаас илүү нэг л том уулан дээр гарч орчнийг харвал жижиг уулнаас харах бүх зүйлс ,тэдгээр жижиг уулс ын орой бас дэлхий ертөнцийн нэгээхэн хэсэг бүрэн тод харагдана гэдгийг бас дахин ойлгож байна. Би ойлгож байгаа, би хүмүүжиж л байна.
